Kinderlevens op zijn kop door toeslagenaffaire

Met tranen in onze ogen hoorden wij gisteren de berichten over hoe kinderlevens op zijn kop zijn komen te staan door de toeslagenaffaire.

Kinderen komen in pleeggezinnen. En tot onze grote schrik blijkt zelfs hun naam te zijn veranderd. Kinderen worden op schoolpleinen opgewacht door de kinderbescherming. Ze gaan niet meer naar huis terug, maar belanden in het beste geval bij de andere ouder, maar vaak ook in een pleeggezin of in een tehuis. En in een aantal gevallen is zelfs de naam van het kind veranderd. De ouders krijgen geen bezoekrecht.

Wat gebeurt hier?

Als financieel coach weten wij als geen ander dat een financieel probleem zelden alleen komt. Dat doet iets met een mens. Ouders raken hun baan kwijt, worden helemaal gestrest. Dat er hulp nodig is, dat is duidelijk.

Is dit de oplossing?

Moeten deze kinderen vanuit deze stressvolle situatie met heel weinig geld, nu ook nog het trauma ondergaan om uit huis te worden geplaatst?

Hadden we niet beter in gesprek kunnen gaan met deze ouders? Ze hulp kunnen aanbieden, wanneer de zorg voor hun kinderen even te zwaar werd. Een weekend pleeggezin aanbieden, zodat de kinderen even tot rust kunnen komen. Een ondersteunend gezin in de regio zoeken die de kinderen en daarmee ook de ouders kunnen ondersteunen.

Deze ouders, die in veel gevallen onterecht betiteld zijn als fraudeurs, helpen we niet. Maar we geven ze de genadeklap.

Als moeder, als vader kun je je toch gewoon niet voorstellen wat dit voor jou moet betekenen. Alweer voelen we de tranen prikken in onze ogen. De grond wordt dan toch onder je voeten weggevaagd.

Zowel jij als ouder als ook je kind zijn voor het leven getekend. Een trauma wordt toegevoegd door het overheidsoptreden in de toeslagenaffaire.

Zelden hadden wij het gevoel dat we echt de barricades op moet, maar gisteravond waren we bijna in de landelijke politiek gegaan. Goed dat @pietomtzigt al deze zaken aan de kaak blijft stellen.

We moeten onze ogen hiervoor niet sluiten, hoe moeilijk het ook is om eerlijk te zijn over wat er hier gebeurt.

Het mag toch niet zo zijn dat kinderen hun identiteit verliezen, zelfs een andere naam krijgen als gevolg van foutief optreden van de overheid.

Dat dit zo is, weten we. Hier was de parlementaire enquête heel duidelijk over.

Het kan toch niet zo zijn dat we wel de schulden oplossen, maar de kinderen laten stikken.

Hoe kan het zo zijn dat kinderen nog steeds hun ouders niet hebben gezien? Dat wordt dan gedaan in het belang van het kind. Wat ons betreft mogen kinderen nooit bij hun ouders worden weggehaald, tenzij er natuurlijk sprake is van misbruik of mishandeling. Of het nu gaat om de toeslagenaffaire of ook in geval van een echtscheiding. Geen enkele ouder heeft het recht om zijn kind bij de andere ouder weg te houden, wanneer hier geen direct gevaar is voor het kind. Tijdelijk de zorg overnemen kan soms nodig zijn, maar een kind hoeft hierbij niet zijn ouder(s) niet meer te zien.

Deze kinderen en deze ouders hebben toch al genoeg meegemaakt.

De overheid zou toch beter moeten weten…..